Kendine Sesleniş

Şair dedikleri kısaldıkça uzayan bir yol, çok tekinsiz otel odaları biraz, sıkça ziyarete gidilen bir pişmanlık. Şiir dedikleri ise; her istediğimde gelip onu kullandığım ve her istediğimde onu aşağılayıp terk ettiğim, bütün adi kaprislerimi çeken, vefalı ama bir o kadar da onursuz bir sevgili. Sanki evimin kapısında sürekli benimle göz göze gelmeyi bekleyen bir dilenci. Ben bu kadar çok sadakati o güzel bakışlı ve hisli sokak köpeklerinde bile görmedim.“