Nanodeeltjes met de geaggregeerde

Fotodynamische therapie (PDT) is een methode voor de behandeling van gelokaliseerde kankers, gebaseerd op een fotochemische reactie tussen een licht-geactiveerde molecule of fotosensibilisator (PS), licht en moleculaire zuurstof. De juiste keuze van PS is van fundamenteel belang voor de doeltreffendheid van PDT. Ondanks tal van studies op dit gebied hebben de meeste bekende PS enkele nadelen, zoals een gebrek aan specificiteit en aggregatie in waterige media. Daarom is de zoektocht naar een ideale PS essentieel voor de verdere ontwikkeling van PDT. Hier bekijken we de classificatie en analyseren we de belangrijkste kenmerkenvan verschillende generaties van PS en beschrijven de mechanismen van hun optreden. Verschillende methoden voor gerichte toediening van PS aan tumorcellen worden besproken. De voordelen van PS-nanodeeltjes met het effect van aggregatie-geïnduceerde emissie (AIE) ten opzichte van de klassieke fotosensibilisatoren worden gepresenteerd. Een mogelijkheid tot praktische toepassing van dergelijke lichtemitterende structuren in de kankerfototherapie wordt getoond.Kunstmatige intelligentie werd gebruikt om dit boek te vertalen.