SOCIALISTISCH-REALISTISCHE LITERATUUR

Dit boek analyseert de functie van de poëzie van het socialistisch realisme: Ten eerste met betrekking tot de mimetische doctrines van de kunst, volgens welke kunst geen doel op zich moet zijn, maar een beeld van het leven, van een nieuwe werkelijkheid, en een doel, een idee, een ideale toestand moet dienen, met als conclusie overdrijvingen van een typische aard in het genre van de roman (Aristoteles' mimetische doctrine) en de overdrijvingen van een verheerlijkte aard in het literaire type van lyrische gedichten en poëzie (Plato's mimetische doctrine).Ten tweede werd het socialistisch realisme ontwikkeld in de context van een absolute betekenisorde (dat was het communisme) en volledig in dienst van twee basisparadigma's van het communistische regime die dat waren: - de oprichting van de 'Socialistische Status Quo' en de opbouw van de 'Nieuwe Mens'. De literatuur van het socialistisch realisme verschijnt dus als zodanig respectievelijk ooit als een absoluut Romantisch en ooit als een Schematisch Realisme, meer dan een uitdrukking van de continuïteit van romantische en realistische literaire tradities, het is in wezen hun grootste ontkenner.