Statistische methoden voor het bepalen van kosmologische afstanden

In dit proefschrift introduceren we enkele theoretische statistische studies van enkele distributiefuncties om afstanden te berekenen voor sommige stellaire groepen in ons melkwegstelsel. Langs de Gaussische methode voorgesteld door Sharaf et al. (2003), gingen we verder met enkele wijzigingen resulteerde in Gaussische A, B, C. Er werd rekening gehouden met de Malmquistische vooringenomenheid. We voegden de procentuele fout toe om de spreiding voor spectrale type en subtypes te bepalen. De filosofie van de Gaussische A, B, C is te wijten aan veranderingen in de grenzen van integrands als gevolg van wat we noemden mg en mL (later gedefinieerd). Deze veranderingen zijn gerelateerd aan de zon, het monster en de gebruikte telescopen. Het veranderde op zijn beurt de vorm van de gehele getallen, en gaf, zoals we denken, meer nauwkeurige resultaten in vergelijking met andere. De exponentiële verdelingsfunctie werd vervolgens gebruikt en behandeld volgens dezelfde procedure als de Gaussian. We vonden dat de methode als zodanig niet de transcendente parameter bevat.