Oʻzbek dramaturgiyasi personaj nutqining leksik-semantik xususiyatlari

Dunyo tilshunosligida badiiy uslubning proza va poeziya asarlarining til xususiyatlari boʻyicha bir qator ishlar qilingan holda, dramatik asarlar tilining lugʻaviy-semantik, stilistik va funksional uslublarini tadqiq etish ishlari nisbatan sust olib borilayotir. Mazkur monografiyada XX asr oʻzbek dramatik asarlari personaj nutqining situativ nutq sifatida ogʻzaki soʻzlashuv nutqiga xos xususiyat koʻrinishlari, soʻzning maʼno nozikliklari va xalq tilining tovlanuvchanlik xususiyatlari, soʻzning okkazional maʼno xususiyatlari, dramaturgning soʻz ijodkorligi sohasidagi mahorati, iboralashuv koʻrinishlari va dramaturgning hikmatnavislik mahorati, ularning nutq koʻrkamligi, tasviriyligini kuchaytirishdagi ahamiyati, lugʻaviy birliklar, frazema va paremalarning variantdorlik, sinonimik, antonimik, omonimik koʻrinishlari va ularning badiiy nutqda qoʻllanish xususiyatlari, sahna nutqi leksikasining oʻziga xos leksik-semantik va stilistik xususiyatlarini zamonaviy paradigmalarda ochib berilgan.