Ўзбек адабиётида насрий шеър

Монографияда ўзбек адабиётидаги насрий шеърлар ҳақида сўз боради. Хусусан, насрий шеърлар поэтикаси таҳлил қилинади. Улардаги мавзулар ҳамда поэтик матн бадиийлигини таъмин этган жиҳатлар кўрсатиб ўтилади. Мавзулар “Доимий”(барқарор) ва “Янги мавзулар” каби рукнларга ажратилди. Ҳар бир мавзунинг қай даражада ёритилгани ва бунда ижодкорнинг ўзига хослиги (оригинал услуби) ҳақида илмий хулосалар баён қилинган. Ўзбек адабиётида бадиияти юқори ҳисобланган насрий шеърлар таҳлилга тортилган. Мақолада адибларнинг сўз қўллаш маҳорати очиб берилган. Поэтик сўзни танлаш ва қўллаш ҳам икки усулда: анъанавий ҳамда янгича усулда содир бўлгани қайд этилди. Шунингдек, кейинги давр адабиётга кириб келган янги мавзулар асосида яратилган насрий шеърларга ҳам эътибор қаратилган. Уларнинг ўзига хос бадиий жиҳатлари тадқиқ этилган. Мақолада XX асрнинг эллигинчи – олтмишинчи йилларидан тортиб, XXI асрда ҳам ижод қилаётган Миртемир, Иброҳим Ғафуров, Омон Матжон, Қутлибека, Ёқуб Аҳмаджонов, Аъзам Ўктам, Салим Ашур, Карим Баҳриев, Шуҳрат Неъмат каби адибларнинг бадиияти юқори дея баҳоланган ижод намуналарига мурожаат қилинган. Бу насрий шеърлар юзасидан поэтик таҳлиллар берилган.